صهبا خانوم

                  ...

...

...

دل خوشم با غزلی تازه همینم کافی ست تو مرا باز رساندی به یقینم کافی ست قانعم،بیشتر از این چه بخواهم از تو گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست گله ای نیست من و فاصله ها همزادیم گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست آسمانی! تو در آن گستره خورشیدی کن من همین قدر که گرم است زمینم کافی ست من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه برگی از باغچه ی شعر بچینم کافی ست فکر کردن به تو یعنی غزلی شور انگیز که همین شوق مرا، خوب ترینم! کافیست...

ای کاش باران بودم تا غبار غم هایت را می شستم ای کاش نسیم بودم تا صورتت را نوازش می کردم ی کاش گل بودم تا یکی از غنچه هایم     را به تو هدیه می دادم     اما نه باران   نه نسیم   و نه گل   ولی هر چه   هستم ...

...

  نه از فائق نه قایق می نویسم   نه از دشت شقایق می نویسم         به یاده آن دقایق می نویسم ...

بخنــــــــدی دنــــیا با تو می خنـــــــــده .گریه کنــــــی باید تنـــــــها گریه کنـــــــــی ...

شیشه ها شکستنیست زندگی گذشتنیست این فقط محبت است که همیشه ماندنیست ...

خو شا دردی که درمانش تو باشی خوشا راهی که پایانش تو باشی خوشا چشمی که رخسار تو بیند خوشاملکی که سلطانش تو باشی خوشا ان دل که دلدارش تو گردی خوشا جانی که جانانش تو باشی خوشی و خرمی و کامرانی کسی دارد که خواهانش تو باشی چه خوش باشد دل امید واری که امید دل وجانش تو باشی ...